Een boek waar je unheimisch
van wordt
In ‘een geschiedenis van
wolven’ geeft Linda een spreekbeurt over wolven voor het vak geschiedenis dat
gegeven wordt door meneer Grierson. Linda voelt zich namelijk het meest thuis in de
natuur en bij de opgezette wolf in het bezoekerscentrum van haar dorp in het
noorden van Minnesota. Ze is een eenzaam kind dat opgroeit bij haar ouders, de
laatst overgeblevenen van een hippiecommune. Ze kijkt terug op haar verwarrende
tienerjaren waarin meneer Grierson werd opgepakt voor het bezit van kinderporno
en waarin haar oppaskind Paul overlijd.
Als Linda veertien is leert ze
Patra kennen, de moeder van de vierjarige Paul. Patra is bezig het boek van
haar man te editen en heeft oppas nodig voor Paul. Linda probeert Paul te leren
van de natuur te houden zoals zij doet, maar daar lijkt het ziekelijke jochie
maar weinig in geïnteresseerd. Linda wil meer dan wat dan ook meedoen in de
gezinsidylle waarin ze is beland, maar weet niet goed hoe ze zich moet
verhouden ten opzichte van Pauls vader Leo. Langzaam wordt duidelijk dat Leo en
Patra behoren tot een stroming die zich Christen-wetenschappers noemen en dit
weerhoudt Patra ervan om medische hulp te zoeken voor haar kind. Linda blijft
tot op het laatst twijfelen wat ze moet doen als ze door heeft dat Paul echt
heel ziek is.
Fridlund heeft met ‘een
geschiedenis van wolven’ een heel bijzonder debuut geschreven. Ze verweeft twee
verhalen die Linda heeft meegemaakt, het verhaal van Paul en Patra waarin ze zo
graag mee zou willen doen en waarin ze zich schuldig voelt over de afloop.
Daarnaast het verhaal rond Mr Grierson die door haar klasgenoot Lilly wordt
beschuldigd van aanranding. Ze is in beide gevallen jaloers en wil Patra/Lilly
zijn en haar boosheid op hun afreageren. Dit laatste verhaal had voor mij nog
wel iets meer uitgewerkt mogen worden.
Het is opvallend eenvoudig
geschreven en juist door die eenvoud voelde ik me direct betrokken bij Linda
die zelf haast verwaarloosd wordt door haar ouders. Tegelijkertijd had ik soms
moeite om door te lezen doordat het boek me een unheimisch gevoel gaf. Ik was bang voor de weg naar de
onvermijdelijke, want aangekondigde, afloop van het boek. Deze spanning tussen
door willen lezen en weg willen leggen maakte het voor mij een erg bijzonder
boek dat zijn vier sterren zeker waard is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten