Isa Maron - IJskoud

Een veel spannender tweede deel

Er worden kinderen ontvoerd door heel Nederland, jongens en meisjes, van openbare plekken: de kinderboerderij, Artis, achtertuinen. En het lijkt dat deze kinderen niets gemeen hebben behalve dat ze verdwijnen. Maud Mertens en haar team worden op de eerste zaak gezet, de verdwijning van het oppaskind van Sophie, een vriendin van Kyra. Kyra voelt zich nauw betrokken bij deze zaak, niet alleen heeft zij Sophie helpen zoeken naar Jesse op wie zij zelf ook weleens heeft gepast, zij weet ook hoe het is om de zus te zijn van een verdwijningsslachtoffer.

IJskoud is het tweede deel uit het vierluik ‘De Noorzeemoorden’. Isa Maron heeft duidelijk een ontwikkeling meegemaakt in het schrijven van het boek. Het boek is goed geschreven en leest als een trein. De afwisseling van het politiewerk met korte stukken vanuit het perspectief van de ontvoerde kinderen zijn ijzingwekkend en je krijgt het er zelf ijskoud van als je hoort hoe ze opgesloten zitten. Interessant is dat ze voor het vertellen vanuit het verhaal van de kinderen niet de slimme Jesse gebruikt, maar juist de wat oudere Tommy die als tweede werd ontvoerd. Na dit tweede deel denk ik voor het eerst dat ik de serie wel blijf volgen.

De hoofdpersonages, rechercheur Maud Mertens en student forensisch onderzoek Kyra Slagter, maken allebei een duidelijke ontwikkeling door. Maud worstelt met een oude zaak en hoe ze thuis weer contact met haar puberdochter kan krijgen terwijl Kyra worstelt met de verdwijning van haar zus. Ze gaat op onderzoek uit en komt steeds meer te weten over wat haar zus is overkomen nadat ze is verdwenen. Ook het verhaal met Jane Doe dat zich in Londen afspeelt krijgt in dit boek veel meer een plek. Het is niet verassend maar wel prettig dat de doorlopende verhaallijnen van Kyra en haar zus, Jane Doe in Londen en Maud nu wat meer body krijgen en nieuwsgierig maken naar het volgende deel.

Kees van Wouw - Hamer

Goede en spannende debuutroman

Patrick Hamer is succesvol technisch ondernemer tot de economische crisis toeslaat en order na order wordt geannuleerd en het bedrijf failliet gaat. Bij thuiskomst blijkt niet alleen zijn bedrijf failliet maar ook zijn huwelijk en in de loop van de tijd komt hij erachter dat hij misschien zelf wel failliet is. Al jaren heeft hij alleen maar oog voor het werk en niet meer voor vrienden en zijn gezin, waar zijn kinderloze huwelijk eerst een voordeel leek bij de scheiding begint hij zich steeds meer te realiseren dat hij het mist dat hij niets achterlaat.

Terwijl de curator het faillissement aan het bestuderen is worden er onregelmatigheden gevonden, Patrick wordt beschuldigd van fraude, opgepakt en opgesloten. Op het moment dat blijkt dat ze hem niet langer voor faillissementsfraude kunnen vasthouden is daar opeens de beschuldiging van moord op de curator. De moorden stapelen zich op en Patrick wordt steeds verdachter, maar wie heeft deze moorden gepleegd als Patrick het niet is en met welk motief?

Hamer is het debuut van Kees van Wouw en na een wat aarzelend begin ben ik er nu van overtuigd dat het boek aan te raden is. Het duurt namelijk even voor van Wouw de schrijfstijl te pakken heeft die past bij de misdaadroman die hij wilde schrijven. In het begin lijkt het meer op een literaire roman, met poëtische zinnen en ‘moeilijke’ woorden waar toevallig dan ook nog een moord bij komt kijken. Zodra de grote moordpartijen echter zijn afgelopen ontpopt het boek, en de personages, zich tot een goed leesbaar en spannend verhaal.

Het is, zeker voor een debuut, knap hoe van Wouw de lezer meeneemt in de wereld van de technische ondernemingen waarbij hij technische details niet schuwt. Misschien niet voor iedereen te begrijpen, maar niet cruciaal voor het verhaal en daardoor een leuke extra voor de technisch onderlegde lezers. Waar het boek eerst echt een ‘mannenboek’ leek te zijn (al heb ik best een hekel aan die classificering) blijkt het dat uiteindelijk niet te zijn, het is gewoon een goede misdaadroman met meerdere goed uitgewerkte verhaallijnen waarbij liefde, vaderschap, dreiging en techniek elkaar afwisselen.

Albert Sánchez Piñol – Victus, de val van Barcelona

Een fantastische roman (alleen een brede bankleuning nodig)

De controversiële roman Victus heeft al veel krantenpagina’s gehaald, omdat de roman juichend werd onthaald en omdat een lezing in Utrecht werd afgezegd nadat de Spaanse overheid deze verboden had. Ontzettend jammer, want ik had graag meer gehoord van deze interessante schrijver. Gelukkig kan ik het juichende onthaal als lezer helemaal bevestigen, wat een fantastisch boek is dit.

Sánchez Piñol schrijft over de jonge Martí Zuviría, die goeierd van een Zuvi, die in de leer gaat bij Vauban een vermaard fortenbouwer waarnaar zelfs bouwmethoden zijn vernoemd. De gebroeders Ducroix onderwijzen hem in het graven, bouwen en vooral het zien. Zuvi is de man die de verdediging van de Catalaanse stad Barcelona bouwt en later deze ten gronde richt. Tussendoor zien we hoe hij zich ontwikkeld als man en als denker, hoe hij de liefde ontdekt en verliest en hoe hij de geschiedenis van Barcelona beleefd en verteld.

Ik was verkocht na het lezen van de eerste twee alinea’s die een halve pagina vormen. Ik las het voor aan mijn man en hij zei: “dat boek ga ik ook nog lezen”. Het is een sprankelend verhaal dat je gelijk meeneemt en waarbij je je gelijk kan verplaatsen in Zuvi. Het boek is mooi geschreven en toch makkelijk leesbaar. Om een voorbeeld te geven, de eerste vier zinnen die mij gelijk raakten:

“Als de mens het enige wezen is met een geometrische en rationele geest, waarom vechten de weerlozen dan tegen de machtige die goed bewapend is? Waarom nemen enkelen het dan op tegen velen en verzetten de kleinen zich tegen de groten? Ik weet het. Vanwege een enkel woord.”

Ook erg leuk is dat het boek vol staat met plaatjes, portretten van markies de Vauban, tekeningen van fortificaties, spades en pikhouwelen en elk hoofdstuk eindigt met een kleine tekening. Dit maakt het boek anders dan andere boeken en maakt dat ik het echte boek in dit geval altijd boven het e-boek zou verkiezen, de vormgeving en bladspiegel voegen in dit geval iets toe. Ik heb eigenlijk maar één groot nadeel ontdekt aan dit boek, het is groot en dik en daardoor worden je armen er snel moe van. De oplossing: een bank met brede armleuning waar je de 1256 gram op kan laten rusten terwijl je bladzijde na bladzijde omslaat.