woensdag 26 september 2018

Zwart (onder redactie van Vamba Sherif en Ebissé Rouw)


Bijzondere bundeling van (on)bekende Afro-Europese literatuur

De ondertitel van ‘Zwart’ is Afro-Europese literatuur uit de lage landen. In deze bundel, samengesteld en ingeleid door Vamba Sherif en Ebissé Rouw, vinden we (on)bekend talent uit Nederland en België met Afrikaanse roots. Hun verhalen gaan voor een groot deel over de spanning die het oproept om altijd met én in twee culturen te leven. Als anders te worden gezien. Te horen op een verbaasde toon; maar wat spreek jij de taal goed.

Deze zwarte mannen en vrouwen die in een witte maatschappij nog altijd in de minderheid zijn geven ons, als witte samenleving, een inkijkje in hun beleving van onze maatschappij. Zeer leerzaam, zeker als docent sociologie. Daarnaast laat deze bundel zien hoeveel onbekend(?) talent er nog is in Nederland. Veel van de auteurs hebben een boek geschreven of zijn bezig met het schrijven van een boek. Ik kijk in ieder geval erg uit naar meer van Nozizwe Dube, Olave Nduwanje en Seada Nourhussen.

Deze bundel is belangrijk omdat het een plek geeft aan een groep waarvan we in de traditionele literatuur nog maar mondjesmaat horen, terwijl zij hun plek in de online wereld al hebben veroverd. Het Nederlandse literaire landschap is niet meer zo homogeen als het was en het is mooi dat er nu plek komt voor nieuw talent die ook een nieuwe verhaal weten te vertellen, onder ander over hun hybride identiteit.

De bundel heeft wat mij betreft ook een goede verhouding tussen fictie en non-fictie, korte verhalen, beschouwingen, essays en jeugdherinneringen. Het enige wat mij niet zo beviel waren de twee verhalen van Ahmad Al Malik. Zweverige korte verhalen die me doen denken aan een boek dat ik nooit uit heb gelezen en nog steeds op mijn nachtkastje ligt als verhoging voor de wekker. Gelukkig zijn ook die verhalen kort.

Gelukkig zijn de meeste verhalen raak geschreven, bij tijd en wijle grappig en vertellen ze in weinig woorden een groot verhaal. Ik ben voor meer Afropese literatuur in het Nederlands. 


zaterdag 22 september 2018

Mo Gawdat – De logica van geluk



Best logisch, die logica van geluk

Gawdat heeft een missie, tien miljoen mensen gelukkig laten zijn (www.solveforhappy.com en https://www.onebillionhappy.org). Na het verlies van zijn zoon aan een voorkombare medische misser zinkt hij in, totdat hij bedenkt dat zijn zoon hem een doel mee heeft gegeven: blijven werken en goede dingen voor de mensen betekenen. Dit wil Gawdat doen door zijn zoons manier van leven, vol liefde en geluk, door te geven aan de wereld. Zodat iedereen haar/zijn ‘geluksformule’ kan vinden.

De logica van geluk bestaat volgens Gawdat min of meer uit twee dingen: realistische verwachtingen hebben en ontdekken dat jij niet je gedachten bent. Door realistische verwachtingen te hebben zijn je verwachtingen in balans met de realiteit en balans is een belangrijke voorwaarde voor geluk. Daarnaast laat hij zien dat veel mensen zich laten leiden door hun gedachten, terwijl die voor een groot deel op (foutieve) aannames uit een (oer)brein voortkomen dat gericht is op het ontdekken van gevaar. Hierdoor zien we de wereld vaak somberder in dan nodig. Door doorvragen op onze (negatieve) gedachten komen we uit bij een veel positiever beeld.

Dit laatste ben ik aan het uitproberen en het is best een goede manier om niet te gefrustreerd te raken over de dagelijkse irritaties en stressmomenten. Of het op de lange termijn (meer) geluk gaat brengen, dat zal de tijd moeten leren. Het boek is makkelijk te lezen en de grappige plaatjes helpen om de hoofdstukken goed door te komen. Het boek is ingedeeld in vier delen, waarbij het derde deel één lang hoofdstuk is.

In het vierde deel raak ik hem echter kwijt bij het hoofdstuk over religie. Hij probeert intelligent design / god te bewijzen door te laten zien dat evolutie heel onwaarschijnlijk is, maar begaat daarbij een paar, in mijn ogen, wiskundige (?) fouten rondom kansberekening en evolutie. Volgens mij was hij beter af geweest door een hoofdstuk te schrijven over een geloof waar hij troost uit put en waarom hij toch in god gelooft ondanks dat het moeilijke te bewijzen is zonder daarbij het ‘bewijs’ voor god uit het ‘niet bewijs’ voor intelligent design te halen. Gelukkig kan ik me erg vinden in zijn eerdere hoofdstuk over liefde.

Het mooie van het boek vind ik dat je kunt gebruiken wat bij je past. Dat is ook wat Gawdat steeds aangeeft. Gebruik wat bij je past en laat liggen wat je niets vindt. En alleen van de cover word ik al vrolijk. Daarnaast ook nog een sympathiek doel om zo veel mogelijk geluk te willen verspreiden. Ik ben voor. 


dinsdag 11 september 2018

Sarah Sluimer – Keizer


Interessant debuut over werken, liefhebben en afbrokkelen
 
Leo is een gevierd theatermaker, althans zo ziet hij zichzelf. Hij is de keizer van zijn keizerrijk en zowel zijn acteurs als zijn partner moeten hem maar volgen. Alles veranderd echter wanneer hij Victor ontmoet die hem een fantastische ruil aanbiedt. In ruil voor een theaterbewerking van zijn biografie ontvangt Leo een appartement dat helemaal wit en leeg is. Ideaal voor een man die niet tegen hitte kan door zijn waterhoofd en gek wordt van andere mensen. Victor stelt echter nog één andere eis en dat is dat zijn zoon Ros, schrijver van de biografie, bij de ontwikkeling van de voorstelling wordt betrokken.

Langzaam brokkelt Leo’s keizerrijk af. Zijn partner Bob verlaat hem. Hij heeft ellenlange ruzies met zijn moeder. Verliest zich in jeugdherinneringen over de tijd dat hij leerde de wereld naar zijn hand te zetten. Zijn acteurs komen in opstand, en zijn meisje krijgt een relatie met Ros. Het is wachten tot het moment dat Leo zelf afbrokkelt.

Sluimer heeft een interessant verhaal neergezet. Waar ik in het begin het personage Leo erg overtrokken vond (al kan dat ook komen doordat ik mij niet thuis voel in de theaterwereld) begon ik steeds meer met hem mee te leven. In zijn gekte is het onduidelijk wat waar is en wat niet en dat maakt het verhaal spannend en onverwacht. Dit is een man die zich volledig verliest in zijn werk en daardoor niets of niemand meer kan liefhebben, enkel nog de leegte kan waarderen.

Het boek is krachtig en beeldend. Het is prettig geschreven en ook de korte hoofdstukken maken het boek behapbaar. Het was voor mij niet een boek om in één keer uit te lezen, soms wat het genoeg en wilde ik eerst weer even na kunnen denken over het verhaal. Dit is een debuut waarbij ik benieuwd ben wat er nog meer gaat komen.