Het beste boek van 2019: een verhaal over migratie, opvoeden en opgroeien
Layla migreert naar Amerika als
ze met Rafiq trouwt, een Indiër die daar al woont. Ze stichten samen een gezin
en na twee meiden, Hadia en Huda, wordt er ook een zoon geboren: Amar. Amar
komt maar weinig aan het woord in dit boek, zijn verhaal wordt verteld door de
vrouwen in zijn familie, door zijn moeder en zijn oudste zus. Het is een
verhaal over belonging, waar hoor je
thuis, bij je familie, je gemeenschap, je vrienden op school?
De Indiase gemeenschap waartoe de
familie behoort is heel hecht, maar daardoor voor de kinderen ook benauwend.
Alle drie de kinderen worstelen ermee dat hun normen uit het oude land worden opgelegd
en dat die normen sterk verschillen naar gender.
Hadia is een echte studiebol, ze werkt heel hard, in de hoop dat haar vader haar
zal opmerken. Ze zorgt voor haar zusje en broertje, maar haar resultaten worden
niet opgemerkt. Het is moeilijk voor haar om te zien dat Amar veel meer mag zoals
rondhangen buiten en op straat, geprezen wordt voor het doen van klusjes en als
hij eens een voldoende haalt wordt dat gevierd. Zelf worstelt ze met het niet
uitgehuwelijkt willen worden, ze wil studeren en trouwen uit liefde.
Amar kan ook niet omgaan met de
normen en verwachtingen die hem worden opgelegd. De buitenwereld is zo anders dan
de wereld van zijn gezin en gemeenschap. Hij voelt zich daardoor nergens thuis.
De verwachtingen voor hem als moslim weet hij niet waar te maken, hij weet niet
of hij in god gelooft, voor studeren kan hij de discipline niet opbrengen en de
verleidingen van buiten zijn groot. De ruzies met zijn vader zijn talrijk en na
het verlies van zijn beste vriend en zijn heimelijke liefde glijdt hij langzaam
af.
We horen in het boek vooral de
stemmen van Layla en Hadia die terugkijken op hun tijd in Amerika en de spanningen
en frustraties die zij hadden. Dit geeft een prachtig inkijkje in een voor mij
vrij onbekende cultuur, die van islamitische Indiërs. Vooral de spanning rondom
de verschillende normen en verwachtingen voor jongens en meisjes is heel goed
weergegeven. Maar ook de algemene frustraties van ouders die niet weten hoe ze
hun kind kunnen beschermen of helpen in een voor hun nieuwe tijd. De tijd van
drank, drugs, (sociale) media en de war
on terror. Daarmee is het veel meer dan een verhaal over een cultuur of een
verhaal over migratie. Het is een verhaal over opvoeden en opgroeien, waarmee
Mirza (1991) mij ontzettend heeft geraakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten