dinsdag 21 augustus 2018

Celeste Ng – Kleine brandjes overal

Een prachtig boek over vriendschap en moederschap

Gister lag ik nog lang te lezen, want dit is zo’n prachtig boek en het moest uit. Het vertelt over de Richardsons die in het perfecte stadje Shaker Heights wonen, een stadje waarin iedereen weet waar hij aan toe is en de straten perfect schoon en recht zijn. Maar dan komen Mia en haar dochter Pearl in hun leven als zij het appartement van de Richardsons huren en Pearl vrienden wordt met Moody, Lexie en Tripp. Daar waar Pearl wordt opgenomen in de villa en het ordentelijke leven en door Lexie en mevrouw Richardson op sleeptouw wordt genomen, zo voelt de jongste Richardson, Izzy, zich aangetrokken tot het kunstenaarsleven van Mia.

De beginscène zegt alles over het boek:

Iedereen in Shaker Heights had het er die zomer over: hoe Isabella, het jongste kind van de Richardsons, uiteindelijk was doorgedraaid en het huis had afgebrand. In de lente waren alle roddels over de kleine Mirabella McCullough gegaan – of May Ling Chow, dat hing ervan af aan welke kant je stond – en 
nu was eindelijk iets nieuws en sensationeels te bespreken.

Het boek gaat over de dillema’s van het moederschap, wat het betekent om een moeder te zijn en hoe we soms ongemerkt tot de verkeerde conclusies komen. Want het leven is niet helder. Waar hoort May Ling Chow thuis? Bij haar adoptieouders die al 14 maanden voor haar zorgen of bij haar biologische moeder Bebe die haar de eerste weken van haar leven heeft verzorgd en daarna te vondeling gelegd? Hoe ga je er mee om als je denkt dat een vriendin van je dochter een abortus heeft gehad? Vertel je het aan haar moeder of niet? Hoe bereid je de kinderen überhaupt voor op de verantwoordelijkheid van seks? En hoe verbreek je de negatieve dynamiek met je dochter?

Celeste Ng kan fantastisch schrijven. Ze heeft een goede manier bedacht om de verhalen van de verschillende personages te vertellen zonder de narratief van het boek te verbreken. Zo komen we meer te weten over de jeugd van Mia doordat mevrouw Richardson met haar ouders gaat praten. In dat verhaal wordt veel meer verteld dan wat haar ouders konden weten en dat sluit Ng prachtig af door te zeggen: Mevrouw Richardson kon dit natuurlijk allemaal niet weten. Ze kon alleen wat kale feiten opmaken uit het verhaal dat de Wrights haar hadden verteld. En zo zitten we weer helemaal terug in het lopende verhaal. 

En is er nog een wijze les hieruit te trekken? Misschien wel. Het is onmogelijk om de perfecte moeder te zijn, we kunnen er alleen maar naar streven onze kinderen niet door te laten draaien. Dit is een boek waarvan ik weet dat ik het over een paar jaar ga herlezen en er dan weer nieuwe inzichten uit op doe. Misschien moet ik hem maar vast weer op mijn Nog Te Lezen plank zetten.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten