Wilfred de Bruijn en Ivo van Woerden– Op zoek naar mijn Frankrijk

Een net wat andere blik op Frankrijk

Wilfred de Bruijn werd in 2013 het gezicht van homohaat in Frankrijk en in Europa, toen hij een foto van zijn mishandelde gezicht op Facebook zette met de mededeling: zo ziet homohaat er uit. Er volgde vele optredens in de media, een televisieserie bij de VPRO op zoek naar Frankrijk en nu een boek: Op zoek naar mijn Frankrijk, een persoonlijk portret van een prachtig land vol tegenstellingen.

Eerst een punt van kritiek. Dit boek is niet (volledig) geschreven door Wilfred de Bruijn. In de achterflap van de achterkant staan twee foto’s die van Wilfred de Bruijn en die van onderzoeksjournalist Ivo van Woerden. Nadat ik een keer een heel boek had gelezen en er toen achter kwam dat het door een ghost writer was geschreven, ben ik een beetje afkerig van boeken die door iemand anders zijn geschreven.  Zet het dan op de voorkant.

Los daarvan is het een erg aardig boek om te lezen. Er wordt een beeld geschetst van de Franse standenmaatschappij, hoe ingewikkeld de omgangsvormen kunnen zijn en hoe lastig het kan zijn om te integreren. Het begint met een stukje historie, er zit een beschouwing over de politieke verhoudingen (en het nepotisme) in Frankrijk in en leuke anekdotes over bijvoorbeeld het gebruik van olie of boter of waarom Fransen stokbrood eten.

Mooi vond ik ook het stuk over de dîner en société, etentjes waarbij de gasten zorgvuldig gekozen worden door de gastheer/gastvrouw opdat ze elkaar iets te vertellen hebben, waarbij het doel lijkt te zijn goed te eten en je kennis te etaleren. Dat zijn toch dingen die ik uit Nederland niet ken, maar wellicht gebeurt dat hier in andere kringen ook. We zien hier heel duidelijk Bourdieu’s idee over compenserende strategieën terug, des te meer de overheid inzet op gelijkheid (egalité), des te meer proberen de elites hun status vast te houden door hun cultureel kapitaal in te zetten.

Al met al is het een aardig boek om te lezen, prettig geschreven, waarbij we afwisselend de Bruijns visie over Frankrijk horen en zijn verhaal over wat er gebeurd is rondom de aanval op hem en zijn vriend. Het is een blik op Frankrijk vanuit de hogere klasse, waarbij ik soms dacht, er mag best wat minder name dropping in. In Nederland moet je je kop niet te ver boven het maaiveld uitsteken.