woensdag 23 maart 2016

Joachim Meyerhoff – Ach, deze leegte, deze verschrikkelijke leegte



Een verhaal over het leven en de dood
Het kan mijn gebrek aan kennis over de Duitse literatuur zijn, maar de titel van het boek is een zin uit ‘Die Leiden des jungen Werther’ en geeft daarmee gelijk aan waar het boek over gaat, het leven en de dood. Als Joachim besluit om auditie te doen voor de toneelschool in München wordt hij daar tot ieders verbazing ook aangenomen. Hij besluit, bij gebrek aan woonruimte bij zijn grootouders Inge en Hermann in te trekken en vertelt zowel het verhaal van zijn twintig-zijn als het levensverhaal van zijn grootouders.

Meyerhoff heeft in dit vervolg op ‘Wanneer wordt het eindelijk weer zoals het nooit is geweest’ dezelfde fantastische vertelstijl te pakken als in zijn vorige boek. Op een droge maar betrokken manier beschrijft hij hoe de dagen en jaren in München zich voltrekken en hoe zijn grootouders steeds verder aftakelen tot het leven niet meer voor hen is weggelegd. Ondertussen wordt hij zelf volwassen en leert hij om zichzelf te zijn. Maar zoals hij zelf zegt:

‘Ik wilde incognito mezelf zijn’

En dat is precies wat niet lukt op de toneelschool. Je moet je niet verschuilen, maar waarachtig zijn en Joachim is dat volgens zijn docenten niet. Hierbij volgen ellenlange beschrijvingen van zijn medestudenten, docenten, oefeningen en optredens die hij doet op de toneelschool en van de manier waarop de docenten proberen om hem af te breken en weer op te bouwen als acteur. Deze setting sprak mij absoluut niet aan en ik heb me door een aantal hoofdstukken dan ook heen moeten worstelen.

Maar, het is bijzonder hoe een boek dat zo tegenvalt toch de moeite waard kan zijn om te lezen. Het valt tegen omdat het vorige boek van Meyerhoff zo mooi was en deze setting verveling bij mij uitlokt. Toch maken zijn schrijfstijl en de laatste drie hoofdstukken heel veel goed. De manier waarop hij de naderende dood van zijn grootouders beschrijft is prachtig, vol empathie en dan voel je opeens de waarachtigheid waar Meyerhoff op de toneelschool zo lang naar heeft verlangd.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten