Een
boek om te herlezen
Vissen voeren van Fabio Genovesi is een heerlijke roman over volwassen worden en hoe de keuzes die je maakt tijdens het volwassen worden de rest van je leven vorm kunnen geven. De hoofdpersoon is Fiorenzo, een jongen van 19 uit een achterlijk dorpje in Toscane (zijn woorden) die met één hand door het leven gaat en wiens droom het is om met zijn band Metal Devestation door te breken. We zien hoe Fiorenzo worstelt met het volwassen worden, met naar school gaan waar hij geen zin in heeft, met zijn band die uit elkaar dreigt te vallen en met seks, want wie wil er nou naar bed met een jongen zonder hand? Fabio heeft daarnaast een personage zonder naam gecreëerd, het kampioentje, de wielrenprotegé van Fiorenzo’s vader. Een jongen die eigenlijk niet meer wil winnen en ongelofelijk naar Fiorenzo opkijkt. Het derde vertelperspectief wordt opgevuld door Tiziana, een vrouw van dertig die is teruggekeerd naar Muglione om daar wat goeds te doen voor de gemeenschap. Al wat haar wacht, is teleurstelling.
Genovesi heeft een fantastisch boek geschreven en ik ben erg benieuwd naar meer werk van zijn hand. De personages zijn, door de boot genomen, echt, je kunt met ze meeleven en je moet je verbijten om ze geen advies te gaan geven. Een geluk, ze horen je toch niet als je dat wel doet. Fiorenzo maakt de ene domme fout na de andere en is zo ontzettend op zichzelf gericht, zoals alleen tieners dat kunnen zijn. Heerlijk. Genovesi heeft een goede, vlotte schrijfstijl te pakken waardoor je niet het gevoel hebt dat een volwassen vent jong probeert te doen, zoals bijvoorbeeld bij Rolf Lappert het geval is. Sommige gebeurtenissen zijn echter iets overtrokken, zoals de bijbaan van één van zijn vrienden als photoshopper (van onder meer de paus) waardoor hij duizenden euro per week verdient. Maar dat zij hem vergeven. Ik ben heel benieuwd of zijn debuut ook nog uitgegeven gaat worden.
Vissen voeren van Fabio Genovesi is een heerlijke roman over volwassen worden en hoe de keuzes die je maakt tijdens het volwassen worden de rest van je leven vorm kunnen geven. De hoofdpersoon is Fiorenzo, een jongen van 19 uit een achterlijk dorpje in Toscane (zijn woorden) die met één hand door het leven gaat en wiens droom het is om met zijn band Metal Devestation door te breken. We zien hoe Fiorenzo worstelt met het volwassen worden, met naar school gaan waar hij geen zin in heeft, met zijn band die uit elkaar dreigt te vallen en met seks, want wie wil er nou naar bed met een jongen zonder hand? Fabio heeft daarnaast een personage zonder naam gecreëerd, het kampioentje, de wielrenprotegé van Fiorenzo’s vader. Een jongen die eigenlijk niet meer wil winnen en ongelofelijk naar Fiorenzo opkijkt. Het derde vertelperspectief wordt opgevuld door Tiziana, een vrouw van dertig die is teruggekeerd naar Muglione om daar wat goeds te doen voor de gemeenschap. Al wat haar wacht, is teleurstelling.
Genovesi heeft een fantastisch boek geschreven en ik ben erg benieuwd naar meer werk van zijn hand. De personages zijn, door de boot genomen, echt, je kunt met ze meeleven en je moet je verbijten om ze geen advies te gaan geven. Een geluk, ze horen je toch niet als je dat wel doet. Fiorenzo maakt de ene domme fout na de andere en is zo ontzettend op zichzelf gericht, zoals alleen tieners dat kunnen zijn. Heerlijk. Genovesi heeft een goede, vlotte schrijfstijl te pakken waardoor je niet het gevoel hebt dat een volwassen vent jong probeert te doen, zoals bijvoorbeeld bij Rolf Lappert het geval is. Sommige gebeurtenissen zijn echter iets overtrokken, zoals de bijbaan van één van zijn vrienden als photoshopper (van onder meer de paus) waardoor hij duizenden euro per week verdient. Maar dat zij hem vergeven. Ik ben heel benieuwd of zijn debuut ook nog uitgegeven gaat worden.
Een boek waar je mee kunt meeleven, waarbij je soms hard moet lachen en wat geschikt is voor veel lezers, 15- ∞ jaar. Zowel een overgangsboek voor jongeren naar ‘echte’ literatuur als een heerlijk wegleesboek voor de rest van ons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten