In Solo ontmoeten we de bijna 100-jarige Ulrich die in Sofia woont en zijn leven opmaakt. We volgen hem, zijn familie en enige vrienden door de roerige geschiedenis van Bulgarije. We zien hem groot worden eerst in het Ottomaanse rijk, daarna in het zelfstandige land Bulgarije en later als volwassene in de communistische tijd. Ulrich vertelt wat er met hem gebeurd is, hoe hij zijn studie scheikunde nooit af heeft kunnen maken en we merken welk effect zowel de Tweede Wereldoorlog als de communistische tijd op hem gehad hebben. Als we in het heden aankomen blijkt Ulrich over meer te beschikken dan een verleden, hij beschikt over dagdromen. In deze dagdromen (deel II van het boek) volgen we de levens van drie jonge mensen in ongelofelijke situaties die met Bulgarije en Ulrichs geschiedenis te maken lijken te hebben.
Het uitgangspunt van dit boek vond ik heel mooi, de veranderende geschiedenis van een voor mij vrij onbekend land, verteld aan de hand van iemands leven. Het is verrassend en zeer knap dat dit boek geschreven is door een Indiase auteur, hij lijkt zich goed ingelezen en ingeleefd te hebben in het Bulgarije van de afgelopen 100 jaar en brengt het verhaal geloofwaardig. Het eerste deel van het boek vond ik mooi om te lezen, al was het op sommige punten minder pakkend dan je zou hopen. Het tweede deel vond ik achteraf gezien beter, het is een fascinerend verhaal, maar de link met het eerste deel werd naar mijn zin te laat uitgelegd en ik zou wat meer aan de hand genomen willen worden door Dasgupta. Pas als Ulrich weer op komt dagen in zijn eigen dagdromen begin je het grote geheel te zien. Al met al een mooi boek, het is het zeker waard om gelezen te worden, maar een beetje doorzettingsvermogen is gevraagd.
10 mei 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten