Tragiek in de jaren negentig
Nico en Kine hebben vier moeders, afhankelijk van de hoeveel
alcohol die hun moeder heeft gedronken is ze een lieve moeder, een kwade
moeder, een om vergeving vragende moeder of een moeder om heel bang voor te
zijn. Ze groeien op in een torenflat in een buitenwijk en hebben hun eigen
regels om met de situatie om te gaan. Zo heeft elke dag van de week een kleur
met een bijbehorende trui en mag er vooral niet met anderen over moeder gepraat
worden. Soms worden ze even uit hun ellende gehaald om naar hun vader te gaan
of met hun tante mee, maar ze komen altijd weer terug bij een moeder die
eigenlijk geen moeder kan zijn.
Afwisselend vertellen de zussen in het boek over hun leven.
Nico verdiept zich in rampen en wil haar zusje zo graag voor al die rampen
beschermen dat ze van haar zusje vervreemd. Ze proberen samen genoeg geld
te verdienen voor een scooter zodat ze weg kunnen vluchten. Maar als de scooter
er eenmaal is blijkt het niet te lukken om hun moeder in de steek te laten.
Andersom is hun moeder regelmatig weken weg. Weken waarin ze niet weten of ze
nu blij moeten zijn of niet. Als Nico klaar is met school gaat ze het huis uit,
maar daar loopt haar leven vast. Ze vindt geen aansluiting bij de maatschappij.
Ondertussen lijkt Kine het een stuk beter te doen, maar ook zij houdt mensen
ongemerkt op afstand. Allebei proberen ze op hun eigen manier om te gaan met de
ellende van hun jeugd en van hun moeder.
Moeders van anderen is een goed geschreven boek en heel
herkenbaar als je, net als ik, in de jaren negentig bent opgegroeid. De opkomst
van computers, de grijze flatgebouwen, nog geen mobiele telefoons. Prachtig
zijn de beschrijvingen van hun moeder, tragisch, maar vol details over haar kleding,
buien en de tipi die ze bouwt in de woonkamer omdat ze eigenlijk een Indiaan
is. Opvoeden is altijd moeilijk, maar hun moeder weet werkelijk niet wat ze met
haar kinderen aan moet en dat is heel rustig en haast droog opgeschreven. Knap is
dat van Doornik niet overal in emoties vervalt, maar met humor (Nico koopt drie
kreeften en laat die vrij in de zee) de tragiek van hun jeugd laat zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten