Een mooi en somber verhaal
Thomas is 24, afgestudeerd psycholoog, samenwonen met Eva
en heeft geen idee wat hij met zijn leven aan moet. Na zijn afstuderen komt
Thomas terecht in een soort van lethargie die velen van mijn generatie bekend
voor zal komen. De economische crisis heeft toegeslagen, voor elke baan zijn er
tot wel zeshonderd kandidaten en eigenlijk weet je helemaal niet wat je nu
eigenlijk wilt.
Thomas blijft hangen in deze lethargie, komt niet voor
elf uur zijn bed uit, maak ’s avonds basisscholen schoon en probeert grip te
krijgen op zijn leven, zijn ouders en zijn vriendin. Niets lijkt hem uit deze situatie
te krijgen tot hij een brief krijgt van Anna. Anna is 18 en woont in
Schotland en het gaat niet goed met haar. Ze weet niet wat ze wil met haar
leven en is depressief, dat doet Thomas aan zichzelf denken en aan zijn beste
vriend Frank die een aantal jaren eerder zelfmoord pleegde. Maar deze keer wil
hij wel van invloed zijn, op zijn eigen leven en op Anna’s leven dus hij
schrijft haar terug.
‘Geen applaus voordat ik leef’ is een mooi en helder
geschreven boek dat raakt aan onze tijdgeest en aan de problemen van de huidige
generatie. Een studie afronden is niet meer genoeg om aan het werk te raken en doordat
de studies steeds algemener worden is het voor mensen als Thomas ook niet
duidelijk wat hij dan überhaupt wil gaan doen.
De sfeer in het boek is daardoor erg somber, en dat is mooi maar ook
beklemmend. Je wilt wel tegen Thomas schreeuwen dat hij IETS moet gaan doen,
dat hij zijn bed UIT moet komen, maar de enige die invloed op hem heeft is
Anna.
Ik vind het erg mooi hoe Van Leeuwen Thomas weet aan te
sporen toch wat te doen met zijn leven en, zonder te veel weg te geven, hoe hij
Anna wel en tegelijkertijd niet kan helpen. Want uiteindelijk moeten we
allemaal ons zelf helpen. Met een mooie ontknoping van het verhaal van Thomas
en Anna leg je het boek toch tevreden naast je neer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten