Vertel de waarheid, voordat deze jou acherhaalt!
Getuige is het derde boek van Lars Kepler, het pseudoniem van het schrijversechtpaar Alexander en Alexandra Ahndoril. Het verhaal speelt zich in eerste instantie af in een psychiatrische jeugdinrichting. De begeleidster van de meisjes in de inrichting voelt iets bewegen. Als ze uit gaat zoeken wat er aan de hand is, wordt ze aangevallen door iets of iemand die ze niet thuis kan brengen. Ze vlucht naar buiten, naar de oude bakkersoven, waar ze later door de politie gevonden wordt. Dood. Ook één van de pupillen is vermoord en een ander is op de vlucht. Is deze pupil de dader of slechts een getuige van het drama? Inspecteur Joona Linna wordt als waarnemer van de nationale recherche naar de plaats delict gestuurd. Daar probeert hij zonder enige autoriteit, noch met veel medewerking, de zaak te onderzoeken. Daarbij wordt hij bijgestaan, of lastiggevallen, afhankelijk van hoe je het bekijkt, door Flora. Flora doet alsof ze een paragnost is, maar weet zelf ook wel dat dit niet zo is. Tot ze beelden over de moord binnen begint te krijgen. Is Flora dan de moordenaar, of is zij juist de getuige? Al deze vragen blijven tot ver in het boek meespelen en onbeantwoord.
Getuige is een erg goed boek. Ik kwam er gelijk helemaal in. De hoofdstukken zijn relatief kort, vaak enkele pagina’s, en daardoor blijft de vaart er goed in. Het is leuk om te bedenken dat hier een schrijversechtpaar achter zit, dat is verder niet te merken. Het boek heeft een open einde en dat vraagt naar meer. Joona Linna heeft eerder een misdadiger opgeborgen en om zijn gezin veilig te houden laat hij hun verdwijnen. Aan het eind van het boek komen we te weten dat die misdadiger het er niet bij laat zitten. Een echte cliffhanger dus!
Het boek en de serie waartoe het behoort, wordt aangekondigd als een combinatie van Nicci French en Stieg Larsson. Nu ben ik een groot fan van Nicci French, maar dit is er echt niet mee te vergelijken. Dat het met Stieg Larsson wordt vergeleken snap ik heel goed. Het verhaal heeft veel actie en een mannelijke hoofdpersoon. Terwijl het psychologische element en de bloedstollendheid, wat mij betreft, sterker zijn bij Nicci French. Je leeft wel heel erg mee met dit boek, maar ik was minder bang om ’s avonds alleen de trap af te gaan als ik zou zijn geweest als ik Nicci French had gelezen voor het slapen gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten