vrijdag 6 april 2012

Richard Russo - Brug der Zuchten


Het nieuwste boek van Russo is prachtig, maar minder fantastisch dan verwacht
Het meest recente boek van Richard Russo, Brug der Zuchten, kan worden gezien als het derde deel van een trilogie. In zijn eerste boek, Schadevolle Jaren, beschrijft hij de gebeurtenissen in het leven van een kind dat opgroeit tot een jongvolwassene. In zijn tweede boek, Empire Falls, beloond met de Pullitzer prijs, zien we de ontwikkeling van een gescheiden man met jonge kinderen. In dit derde deel krijgen we weer de levensloop te zien van verscheidene generaties in een klein Amerikaans stadje, maar nu gezien vanuit het perspectief van een man die het grootste deel van zijn leven er op heeft zitten.
            In Brug der Zuchten staat Lou C. Lynch centraal. Zijn hele leven heeft hij gewoond in Thomaston. Hij heeft er zijn vrouw leren kennen, zijn vrienden wonen daar, zijn zoon en zijn moeder. Hij is het gelukkigst in de buurtwinkel die zijn vader opende nadat die zijn baan als melkboer kwijtraakte. Hij besluit, aan de vooravond van een grote reis, zijn levensverhaal te schrijven. Na al die jaren in het kleine stadje heeft hij zijn vrouw eindelijk beloofd om mee te gaan op reis naar Italië, om hun oude vriend Bobby op te zoeken. En in dat levensverhaal komen wij terecht. We leven met Lucy, zijn gehate bijnaam, mee als hij geboren wordt, dat hij naar school gaat, gepest wordt, de vormende gebeurtenissen in zijn leven en zijn vriendschap met Bobby. De jongen die eigenlijk nooit zijn vriend wilde zijn.
            Het eerste deel van het boek over de jonge Lou duurt eigenlijk wat te lang. Er zitten hele mooie zinssneden in en hij weet je direct in het ‘small-town America’ gevoel te trekken, daar niet van. Maar, op een gegeven moment weet je het wel. Gelukkig worden de stukken van Lou afgewisseld met stukken over het leven van Bobby nu en uiteindelijk krijgt ook zijn vrouw ruimte om te vertellen over haar jeugd en haar leven nu. Op het moment dat we teruggaan naar de jeugd van Bobby krijgt het boek weer wat vaart. Een duidelijk teken dat het verhaal van Lou ingekort had kunnen worden met zo’n honderd pagina’s. Dan hadden we nog ruim 600 pagina’s gehad om te smullen van Russo’s schrijfstijl. Wat een plus is van dit boek over de anderen is dat bepaalde sociale gebeurtenissen in de Verenigde Staten nog sterker naar voren komen. Ik heb het dan vooral over de rassenscheiding en de grote werkloosheid die ontstaat door het wegtrekken van de mijnen en fabrieken. Ondanks alle nare gebeurtenissen blijft het wel een boek vol hoop. Ter conclusie, Richard Russo is absoluut één van mijn lievelingsschrijvers, maar dit is van de drie epossen het minst geslaagde.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten