Na straf komt de verlossing….
Birger Baugs eerste boek Straf vond ik helemaal geweldig. Ik had het vorig jaar zomaar meegenomen van de Scandinavische tafel in de Dekker en van de Vegt en heb het boek in een dag uitgelezen. De verwachtingen voor ‘verlossing’ waren daarom ook hoog gespannen. Deze heeft Baug niet helemaal ingelost, maar dat is waarschijnlijk meer mijn ‘schuld’ dan de zijne. Het boek vertelt wederom over inspecteur Halvor Heming en zijn team bestaande uit Kristine, Hans Petter, Merete en Bastian. Halvor moet eerder terugkomen van vakantie omdat Kristine in elkaar is geslagen door mannen met grijszwarte hoodies aan en in coma ligt. Zijn team mag niet werken aan de ‘zaak-Kristine’, maar stort zich op het hoge aantal overdosissen in de stad. In Oslo zijn nog nooit zo veel junkies overleden aan een overdosis, maar waarom nu wel is de vraag.
Het boek zit vol politiek en machtsspelletjes en heeft daardoor iets weg van de boeken van Nesbø, maar het is op veel plekken nog wat minder goed uitgewerkt. De kwaliteit die uit Scandinavië komt is op dit moment heel erg hoog en Baug begint pas langzaam mee te doen. Het boek zit over het algemeen goed in elkaar, maar er zijn nog te veel toevalligheden nodig om het verhaal samen te brengen. Zo komen de grijszwarte hoodies een paar keer terug waarbij ik dacht, moet dat nou…
Maar ik wil toch eindigen met een positief punt en dat is iets wat heel eigen is aan Baug, al gebruikt onder andere Unni Lindell het ook, en dat is een verhaal binnen een verhaal. We volgen de gebeurtenissen in Oslo en tegelijkertijd lezen we stukken van een dagboek van een vader die probeert zijn aan drugs verslaafde zoon te redden. Hij ontvoert zijn zoon om hem te laten ontwennen en probeert een band met hem op te bouwen. De manier waarop Baug deze relatie beschrijft is heel mooi en het komt uiteindelijk ook weer heel mooi terug in het boek. Toen wist ik weer waarom ik zijn debuut zo prachtig vond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten