dinsdag 29 november 2011

Recensie Richard Russo - Schadevolle Jaren


Russo is een meesterverteller
‘Tot mijn zesde dacht ik aan mijn vader zoals ik dacht aan ‘onze vader, die in de hemelen zijt’, wiens bestaan een vaststaand gegeven was, maar die in de praktijk afwezig en dus irrelevant was’. Deze zin geeft zo mooi aan waar het boek over gaat en hoe Russo schrijft dat ik hem te pas en te onpas heb gequote tegen vrienden en familie. Schadevolle jaren schreef Russo 15 jaar voordat hij de Pulitzer Prijs kreeg voor Empire Falls, maar voor mij zijn de boeken van hetzelfde hoge niveau.
Schadevolle jaren gaat over Ned of Sam’s zoon zoals hij vaak wordt genoemd en over de relatie die hij met zijn ouders en het dorp Mohawk heeft. Ned’s vader is een vrije ziel die nadat hij heeft meegevochten in de oorlog (en misschien ook wel daarvoor) niet kan aarden in het gezinsleven, daarom wordt Ned opgevoed door zijn moeder. Als zijn moeder een zenuwinstorting krijgt en zich langzaam maar zeker afsluit van de wereld, gaat hij bij zijn vader wonen die hij voor zijn 10e eigenlijk niet kende. Bij zijn vader komt hij in een heel nieuwe wereld terecht met mensen die Boom, stomkop, nulletje en De Dunne heten. Zijn vader is een vrolijke gokkende alcoholist als hij werk heeft en een chagrijnige gokkende alcoholist als het winter wordt en hij geen werk in de wegenbouw meer heeft. We zien hoe Ned probeert een relatie op te bouwen met zijn vader, hoe hij niet als zijn vader wil zijn, hoe ze open tegen elkaar zijn en hoe ze zaken voor elkaar geheim (proberen) te houden. We zien Ned opgroeien tot een man waarvan hij zichzelf afvraagt of hij is wie hij wil zijn. 
Russo wordt zo langzamerhand echt mijn lievelingschrijver. De manier waarop hij de gevoelens en gedachten van zijn personages neerzet is meesterlijk. Je hebt echt het gevoel dat je meekijkt in de ziel van de opgroeiende Ned, zonder dat de details vervelend worden, wat bij andere schrijvers in het genre nog wel eens gebeurd. De details zijn juist vaak datgene wat het boek zo mooi maakt. Geen grootse meeslepende verhalen maar het leed van een gezin en van een gemeenschap in ‘small-town’ Amerika. Ik hoop dat de vier boeken die nog niet naar het Nederlands vertaald zijn dat wel snel zullen worden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten