Waarom je nooit de Mount Everest moet beklimmen
Het grotere wonder is
het verhaal van Jonas die niet goed weet hoe hij lief moet hebben en daarom de
Mount Everest beklimt. In korte hoofdstukken wordt de beklimming van de
Everest, die vooral bestaat uit veel en lang en koud wachten in de
verschillende kampen en zo nu en dan een stukje klimmen, afgewisseld met het
verhaal van zijn jeugd. Jonas en zijn tweelingbroer Mike worden opgevoed door
Picco, de grootvader van hun vriend Werner die de jongens adopteert. Hierdoor
groeien ze op in een vreemd niemandsland zonder regels in Oostenrijk.
Picco’s doel is de
jongens zo op te voeden dat ze voor de duivel niet bang zijn en dat doet hij
door hun alle vrijheid te geven en tegelijkertijd te onderwijzen in de meest
uiteenlopende zaken van gevechtskunst tot Griekse oudheid. Jonas leert zichzelf
kennen in deze tijd, hij leert wat verlies en verdriet zijn, hij leert
moeilijke beslissingen nemen en hij komt te weten dat hij over meer geld
beschikt dan hij ooit zal kunnen uitgeven.
Met dit geld gaat hij
op de vlucht, hij reist de wereld over, op zoek naar spanning, op zoek naar het
gevoel om te leven en op zoek naar verloren vrienden. Maar als hij Marie vindt,
de liefde van zijn leven, dan weet hij niet hoe om moet gaan met haar andere
grote liefde, de muziek en daarom beklimt hij de Everest.
Het grotere wonder is
een heel bijzonder boek, Glavinic speelt niet alleen met de taal om zijn verhaal
te vertellen maar ook met typografie om gemoedstoestanden en omstandigheden uit
te drukken. De herhaling ‘een stap, een minuut stilstaan’ van Jonas op de
Everest wordt bijvoorbeeld niet vertel als herhaling, maar wordt als herhaling
weergegeven.
Ondanks dit bijzondere
taalgebruik is het boek soms wat saai. De momenten dat Jonas in het basiskamp
is en zich bezat of mysterieus loopt te zijn duurden mij te lang en kwamen soms
ook te plotseling weer op na een paar hoofdstukken over zijn jeugd. Maar in dit
geval wordt doorzetten beloond, zodra hij echt aan de klim begint en het
verhaal van hem en Marie verder wordt uitgesponnen is het adembenemend en lees
je het boek in één keer uit. Met pakweg 50 tot 100 bladzijdes minder zou het
boek fantastisch zijn, nu is het is een van de weinige Oostenrijkse romans die
ik heb gelezen, maar die ik zeker waardeer.
Mijn conclusie, je
moet nooit de Mount Everest beklimmen, dat is voor gekken en dwazen. Lees een
boek en leer lief te hebben.
Waardering: 8
Geen opmerkingen:
Een reactie posten