Prachtig boek over verlies en terugkeer
Voor de Hebban debuutprijs las ik vijf Nederlandse debuten van de
shortlist en dit was mijn persoonlijke favoriet. Helaas is ‘Aantekeningen over
het verplaatsen van obelisken’ net buiten de top drie gebleven, ik had dit boek
de prijs zeer gegund.
Aantekeningen over het
verplaatsen van obelisken is een prachtig boek over jezelf vinden als je de
ander kwijt bent. De hoofdpersoon, wiens naam niet genoemd wordt, ik zal hem de
schrijver noemen, raakt zijn beste vriend kwijt aan de dood en vertelt over de
zoektocht die hij heeft doorgemaakt met deze vriend. De zoektocht naar
zichzelf. Nu Tomas er niet meer is wordt het een zoektocht naar zijn vriend en
de toekomst en die leidt naar Alexandrië. De schrijver wil namelijk een
biografie over Alexander de Grote componeren en hoopt door het vinden van
Alexander ook zichzelf terug te vinden en het liefst ook een klein stukje van
zijn vriend.
Tomas is een dichter die leeft
voor de woorden en die zich in mindere tijden terugtrekt in zijn geboortestreek
op het Vlaamse platteland. De schrijver die zich niet goed raad weet in zijn
nieuwe omgeving en met de overgang van Nederland naar de Verenigde Staten probeert
houvast te vinden aan de herinneringen die hij heeft aan zijn vriend. Hij bedenkt
dat hij de dichtbundels van zijn vriend zal plaatsen in de bibliotheek van Alexandrië
en wil Tomas zo onsterfelijk maken.
De schrijfstijl van Van Veelen is heerlijk, het boek leest lekker weg en heeft voldoende diepgang. Doordat de hoofdstukken vrij kort zijn leest het boek lekker makkelijk weg en is het ook niet zo’n probleem om het boek even weg te leggen en in de volgende trein weer op te pakken. Bijzonder aan dit boek, voor mij, was het gebruik van 'foto's' van de plekken waar de schrijver komt. Het is grappig omdat het letterlijk wat meer beeld geeft bij de omgeving en functioneel omdat de schrijver maar 24 (?) foto’s heeft op zijn wegwerpcamera en dus moet kiezen wat hij vast wil leggen. Een mooie metafoor voor dat we moeten kiezen wat we vasthouden van overledenen en wat niet. Jammer is dat de foto’s in het e-boek niet zo mooi uitkomen, misschien toch nog een keer in de boekhandel door het echte boek heen bladeren.
Ik las dat Van Veelen ondertussen
ook een boek heeft uitgebracht over de tijd dat hij in de VS zat ‘Amerikanen
lopen niet’, wat de suggestie wekt dat het boek autobiografisch is. Al met al is
dit één van de betere boeken die ik dit jaar gelezen heb, en tot nu toe zeker
het beste debuut. Lezen dus…!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten