Een gruwelijk boek,
waarvan de literaire waarde mij steeds duidelijker wordt
Interessant is zowel de titel als
de achtergrond van dit boek en de schrijver. De Spaanse titel is El desierto y su semilla, letterlijk vertaald:
de woestijn en zijn zaad. In het Engels is de titel ook, the dessert and its seed. Met dit tweede deel van de titel paraat
wordt het boek beter te begrijpen. Het hoofdthema is namelijk hoe kinderen niet
willen worden als hun ouders, maar, in dit geval toch deels hun fouten kopiëren.
Het boek begint met een inleiding
van Dimitri Verhulst waaruit blijkt dat het boek autobiografisch is. Mario, de
zoon van Eligia en Arón is eigenlijk Jorge Baron Biza. Het boek begint bij de
notaris, waar na twintig jaar strijd de scheiding tussen zijn ouders wordt
getekend. Arón is zo boos dat hij zuur over Eligia gooit, waardoor haar gezicht
langzaam wegschrompelt. Mario probeert zijn moeder te redden, maar slaagt daar
niet in. In het ziekenhuis horen ze dat Arón zelfmoord heeft gepleegd, hij kon
niet met, maar ook niet zonder zijn vrouw.
Wat volgt is een reis langs
ziekenhuizen en herstelcentra waarbij Mario tot in detail het gehavende gezicht
van zijn moeder beschrijft. Gruwelijk, echt niet mijn ding. Ondertussen bouwt hij
een raar soort vriendschap op met een vrouw van lichte zeden en op het moment
dat ze toenadering tot elkaar zoeken doet hij hetzelfde als zijn vader, hij
maakt haar kapot.
Ik heb lang gedacht dat het boek
maar twee sterren verdiende. Ik vond het moeilijk om uit te lezen en snapte niet
waar al die hoogdravende (Spaans-talige) recensies op Goodreads vandaan kwamen.
Blijkbaar is dit boek een cult-klassieker. Toch ben ik daar langzaam wat van
gaan begrijpen. Ook na vier weken denk ik soms nog aan het boek, terwijl ik
alweer vier andere boeken heb gelezen. En ook al vond ik het niet altijd
prettig om het boek te lezen, toch ben ik blij dat ik het gelezen heb. Daarom
een ster meer dan ik eerst had bedacht, want een boek dat zo in je hoofd blijft
zitten, dat is toch wel goed in zijn eigen vreemdheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten