Een verhaal over mensen en dieren
Fauna speelt zich af in Toronto,
Canada, en verhaalt over de wonderlijke manieren waarop mensen naar dieren en
elkaar kunnen kijken. De spil van het verhaal is Guy Howell, eigenaar van een
autosloperij en dierenliefhebber. Edal Jones komt met hem in contact doordat ze
een dakloos meisje volgt die vogeltjes verzamelt die uit hun nest zijn
gevallen. Het is het begin van een onwennig contact. Guy verzorgt dieren die
hij vindt en heeft een eigen dierenbegraafplaats voor de overleden gevallen.
Dit is heel goed werk, maar in principe niet legaal, weet Edal, die bij de
Flora en Fauna Inspectie van Ontario werkt. Ze durft dit niet aan Guy te
vertellen, bang om niet meer welkom te zijn bij de fijne maar rare groep mensen
die hij om zich heen heeft verzameld. Zo geeft Guy ook onderdak aan Stephen,
een oud veteraan, die ook graag met dieren werkt. Stephen ontdekt een blog op
internet waarop opgeroepen wordt om coyotes in de omgeving te doden. Als hij
niet tot de blogger door lijkt te dringen, gaat hij zelf op zoek naar de
jongeman om hem bij zinnen te brengen.
Fauna
is een heel bijzonder boek, in de dubbele betekenis van het woord. Het is geen
standaard boek en zelfs een beetje bevreemdend, hierdoor kon ik eerst niet
lekker in het boek komen. Daardoor vind ik het ook moeilijk om er een oordeel
over te vellen en hou ik het bij het ambigue ‘bijzonder’. Het is niet een boek
dat ik makkelijk cadeau zou doen aan iemand, behalve misschien aan een fervente
dierenlezer, maar het is ook zeker niet slecht. Een van de goede dingen aan het
boek is dat het niet standaard eindigt. Je blijft met een goed gevoel achter en
hebt het gevoel dat alle personages elkaar uiteindelijk hebben gevonden en dat
het verhaal af is, zonder dat het heel sterk afgerond is. Ook zijn alle weetjes
over de verschillende dieren erg leuk en is het mooi dat er zo nu en dan ook
vanuit het perspectief van de dieren (otter, coyote, veldmuisje) wordt
geschreven. Wel zou ze de afzonderlijke karakters, wat mij betreft, beter mogen
introduceren. In het begin was ik heel erg bezig met ‘wie is dit nu’ en dat zou
wat natuurlijker kunnen, waardoor je als lezer meer met het verhaal bezig kunt
en minder met het puzzelen. Hoe de verhaallijnen uiteindelijk (bijna) allemaal
bij elkaar komen op het terrein van Guy is wel erg knap. Het is ook duidelijk
een boek met meerdere lagen. Een van de verhalen die York op de achtergrond
vertelt is hoe verschillend relaties met je ouders kunnen zijn en hoe mensen
door die, soms zeer slechte, relaties gevormd worden. Zo leidt het er toe dat
de een zich inschrijft voor het leger, de ander coyotes wil uitmoorden en een
derde wegloopt van huis met haar hond Billy. Ook vertelt het over de manier
waarop sommige mensen hun eenzaamheid proberen te verlichten met dieren,
terwijl anderen die eenzaamheid juist gaan uitvechten met een diersoort. Al met
al is het dus een bevreemdend, maar mooi boek, je moet het eigenlijk zelf lezen
om er een oordeel over te kunnen vellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten