Persoonlijk verhaal vanuit de politie
Ellie Lust kennen we natuurlijk van haar optredens in Opsporing
Verzocht, Expeditie Robinson en van het programma Ellie op patrouille. Tegelijkertijd
kennen we nauwelijks haar achtergrond bij de politie. Daar komt verandering in
met het boek “Mijn jaren bij de politie”. Hierin vertelt ze over haar tijd op
de politieacademie en op straat als agent. Lust heeft altijd al politieagent
willen worden en vond haar tijd op de academie geweldig. Daarnaast heeft ze
altijd op hoog niveau gevolleybald en dat volgehouden naast haar opleiding.
Het is leuk om te zien hoe Lust zich heeft ontwikkeld en
steeds nieuwe dingen aanpakt. Van wijkbureau, naar motoragent, naar wijkagent
en uiteindelijk als perswoordvoerder. Dit wordt in korte zeer leesbare
hoofdstukken beschreven, wat zeker ook te danken is aan Julien Althuisius die
met haar meeschreef/redigeerde voor dit boek. Hiermee beschrijft ze ook een
tijdsbeeld, een tijd waarin vrouwen voor het eerst ‘op straat’ worden toegelaten
en bij de motorpolitie mogen. Met veel liefde en humor beschrijft ze menig
indrukwekkende gebeurtenis.
Het meest interessant vond ik om te lezen hoe ze homoseksualiteit
bij de politie bespreekbaar heeft gemaakt en acceptatie daarvan heeft
bevorderd, onder andere door de oprichting van roze in blauw. Ze maakt ook duidelijk
hoe ze daarbij telkens weer de balans moest vinden tussen de politie zijn en
bijvoorbeeld meedoen aan de Canal Parade. Een boek dat makkelijk wegleest en zeer
de moeite waard is om gelezen te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten