Prachtig boek over familie en ontheemdheid
Je hebt van die boeken die je bij blijven, dit gaat zo’n boek zijn. Een
verhaal over een land dat ik amper ken, dat veel te weinig aandacht krijgt in
de geschiedenislessen en dat een grote impact heeft op de Nederlandse
samenleving. Dit boek moet je lezen als je interesse hebt in hoe de Nederlandse
(migranten)samenleving in elkaar steekt.
Het verhaal speelt zich af in
Paramaribo waar Bernadette Vanta (oma Bee) zich klaarmaakt om te sterven. In
terugblikken en verhalen laat Roemer het leven van oma Bee zien en hoe ze
probeert haar familie bij elkaar te houden. Haar dochter Louise heeft vier
kinderen van vier verschillende vaders, waardoor de kinderen allemaal een
andere kleur hebben. Het kleurverschil en dat de kinderen niet allemaal weten
wie hun vader is (en wat deze voor beroep heeft!) bepaalt hun positie op school
en in de samenleving. Haar zonen werken in Nederland, haar andere dochter zit
in een psychiatrische inrichting en haar derde dochter is ter adoptie
weggegeven als kind. Ze haalt haar vreugde uit het contact met de kleinkinderen
die ieder proberen haar leven wat completer te maken en via hun oma te leren
over hun familie en de maatschappij.
Roemer laat heel mooi zien hoe
multicultureel de Surinaamse samenleving is en wat voor impact de hiërarchie
van ras, kleur en geloof heeft op de opgroeiende kinderen. Hoe gaan ze om met
geloofsverschillen als de katholieke Babs een relatie krijgt met de moslim Umar?
Moeder Louise heeft in ieder geval één doel en dat is dat al haar meiden een
onderwijsbevoegdheid halen, zodat ze later voor zichzelf kunnen zorgen in een
maatschappij waarin vaders vaak afwezig zijn of niet de financiële middelen
hebben om voor hun gezin te zorgen.
Oudste dochter Heli wordt naar Nederland
gestuurd om in Utrecht haar lesbevoegdheid te halen. Een wereld van verdriet
omdat ze wordt gescheiden van haar familie en van haar geliefde. In Nederland
ontdekt zij dat ze nergens bij hoort, niet bij haar landgenoten, niet bij de
Nederlanders en ook niet echt bij haar gastgezin. De ontheemdheid is prachtig en
emotioneel. Hieraan merk je hoe goed het boek geschreven is. Het verhaal sleept
je mee. Je moet goed op blijven letten omdat er binnen hoofdstukken tussen
personages en tijdsperspectieven wordt geschakeld, maar daardoor is het juist
ook interessant. Roemer creëert ook een mooie spanningsboog als het gaat om het
vaderschap van de kinderen van Louise. Als ook de laatste vader bekend wordt is
de cirkel rond. Een mooie afsluiting van een prachtig boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten