Verslaving en
schuldgevoelens
Verslaging en
schuldgevoelens. Dat is een mooie samenvatting van dit boek van David Sheff
over zijn worsteling met de drugsverslaving van zijn zoon Nic. David heeft
geprobeerd een boek te schrijven waarin zowel de feiten rondom drugs en
onderzoek naar drugs naar voren komen als zijn eigen verhaal, en dat is goed
gelukt.
De ouders van Nic scheiden als hij nog jong is en dat is één
van de redenen die David gebruikt voor zijn eigen schuldgevoelens, als hij en
zijn vrouw niet waren gescheiden dan… Maar langzaam wordt duidelijk dat dat
niet dé reden kan zijn. Er zijn ook heel veel kinderen van ouders die niet
gescheiden zijn die aan de drugs zitten. En zo probeert hij één voor één de
redenen voor drugsverslaving te ontrafelen met hulp van artsen en verslavingsdeskundigen
die hij als vader én als journalist raadpleegt om tot het beste plan voor Nic
te komen. Deze stukken met informatie onderbreken soms het verhaal van het boek
wat. Het werken met informatieblokken had daar bijvoorbeeld bij kunnen helpen.
Want het echte verhaal is het verhaal van David en Karen (de
stiefmoeder van Nic) die proberen Nic te helpen en hun andere twee kinderen Jasper
en Daisy te beschermen. Het is prachtig om te zien hoe de band tussen Nic en
Karen is en hoe Karen probeert en het contact goed te houden tussen de kinderen
en de jongsten niet te belasten met volwassen zaken. Het meest schrijnende
voorbeeld uit het boek is als Jasper er achter komt dat het kleingeld uit zijn
spaarvarken weg is, meegenomen door zijn grote broer.
Het boek laat ook zien hoe de AA en de NA werken en de rol
van god in Amerika (toch even het sociologische perspectief). Nic geeft in het
boek herhaaldelijk aan dat hij maar weinig kan met de rol die god heeft in zijn
genezingsproces. En na talloze afkickklinieken, tijden van sober zijn en
terugvallen lijkt het Nic te lukken, hij grijpt zichzelf bij elkaar. Als
onderdeel van het proces schrijft hij een brief naar zijn broertje:
Ik wil zeggen dat het
me spijt zonder die drie nietszeggende woorden te gebruiken. Maar ik weet ook
dat dit geld nooit kan compenseren voor de angst en zorgen en gekte die ik in
je jonge leven heb gebracht. De waarheid is dat ik niet weet hoe ik moet zeggen
dat het met me spijt (Sheff, p. 277)
Een erg mooi boek, niet zo aangrijpend als de film die Felix
van Groeningen er over heeft gemaakt, maar een mooi inkijkje in drugsverslaving
en de Amerikaanse samenleving. Ik ben erg benieuwd naar de boeken die Nic hier
zelf over heeft geschreven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten