Springvloed is een fijne feelgood met een beetje diepgang
De eilandserie is ten einde. Ik heb nu ook het laatste deel van de serie ‘Tegenstroom’
uit, maar vind vooral het derde deel erg goed.
In ‘Springvloed’ krijgen we het verhaal van Grote Vis in de winter te horen van Mayke Ferwerda, een echte eilander die heel zeker weet wat ze wil: op het eiland blijven. Al haar broers en zussen zijn naar de wal verhuist, maar voor haar voelt dat als een straf. Gelukkig heeft ze alles voor elkaar, een vriend op het eiland (de zoon van de Burgemeester) en een baan als kok in Grote Vis. Alles is fijn aan de Grote Vis behalve Camerlingh, oftewel Cam.
In ‘Springvloed’ krijgen we het verhaal van Grote Vis in de winter te horen van Mayke Ferwerda, een echte eilander die heel zeker weet wat ze wil: op het eiland blijven. Al haar broers en zussen zijn naar de wal verhuist, maar voor haar voelt dat als een straf. Gelukkig heeft ze alles voor elkaar, een vriend op het eiland (de zoon van de Burgemeester) en een baan als kok in Grote Vis. Alles is fijn aan de Grote Vis behalve Camerlingh, oftewel Cam.
Cam is de grootste blaaskaak die je maar kan vinden. Door
zijn ouders verstoten en door zijn vader achterna gejaagd steekt hij zijn
laatste geld als investering in Grote Vis en wordt daarmee mede-eigenaar van de
strandtent. Dat betekent dat hij ook veel in de Grote Vis is en dat stoort
Mayke mateloos. Uiteraard komen de twee nader tot elkaar als blijkt dat Cam
vooral het product is van zijn afstandelijke opvoeding en als puntje bij
paaltje komt verdedigt Mayke Cam hartstochtelijk.
Waar in het eerste deel 'Duingras' het allemaal erg voorspelbaar was en
in het tweede deel 'Stormwind' er al wat meer diepgang kwam in de serie, siert het ‘Springvloed’
dat het personage Cam veel minder ‘flat’ blijkt te zijn dan je in eerste
instantie zou denken. En met een paar interessante wendingen op het eiland,
zoals Vincent die in de eilandraad zitting neemt en het overlijden van de
buurvrouw van Axel weet van Laren in dit deel het eiland ook weer levendig neer
te zetten. Al met al is het een prettige feel good roman. Lekker voor in de tas
op vakantie als je iets wil lezen waar je niet bij na hoeft te denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten