Laurent Binet - De zevende functie van taal

De zevende functie van taal is een vreemd boek.

Voor mijn verjaardag (vorig jaar) kreeg ik ‘De zevende functie van taal’ van Laurent Binet. Ik was erg benieuwd naar het boek, zeker aangezien HhhH een groot (door mij ook ongelezen) succes was geweest. Aangezien ik geïnteresseerd ben in taal en wetenschappelijk onderlegd, was mijn verwachting dat ik het boek erg leuk zou vinden.

Dat kwam dus niet helemaal uit. De eerste honderd bladzijden vroeg ik me echt af wat voor boek het nu was. Hele hoofdstukken ging enkel over taal(wetenschap) en waren op een manier geschreven die voor mij niet te volgen was. Daarnaast is het verhaal in de vorm van een detective gegoten, wat ik niet had verwacht. De filosoof en semioticus Roland Barthes zou in het bezit zijn van ‘de zevende functie van taal’, een manier om macht uit te oefenen via taal (een beetje zoals in ‘Lexicon’ van Max Barry) en wordt aangereden en uiteindelijk omgebracht in de zoektocht hiernaar. Hij is omringd door allemaal (nu) bekende filosofen en (sociaal) wetenschappers wat wel erg leuk gedaan is. Zo komen we Bourdieu, Sartre en Foucault tegen.

De moord wordt onderzocht door rechercheur Bayard die zich laat bijstaan door een jonge universitair docent genaamd Simon Herzog die het universitair milieu voor Bayard moet doorgronden. Dan komt er een leuk stuk waarin we under cover gaan in een geheime debatclub waarbij leden hun vingers op het spel zetten om een hogere rang te behalen en komt de zoektocht naar de zevende functie van taal tot een hoogtepunt. Op dat moment dacht ik dat het boek ruim vier sterren zou krijgen en toen ging Binet de mist in. Het verhaal gaat op de kop, wordt grotesk en ongeloofwaardig en eindigt met een omkering, waarin Simon Herzog zich afvraagt of hij misschien een romanpersonage is en of hij dan nog invloed op het verhaal kan hebben. Op zich een leuke vraag, maar jammer dat het in de laatste 50 bladzijden uitgewerkt moet worden, dat lukt eigenlijk niet.

De gewone hoofdstukken (die niet uit een taalsyllabus overgeschreven leken te zijn) zijn goed geschreven, Binet heeft zeker humor en het boek was bij vlagen grappig en voor een groot deel nodigde het uit tot doorlezen, maar door het einde en alles wat er met Herzog gebeurd in Venetië kan ik het niet meer dan drie sterren geven.  Wellicht dat ik binnenkort HhhH nog een kans geef.