Kiki van Dijk - Zeevlam

Lekker tussendoortje

Een moord in een strandtent op Scheveningen zet het leven van de vier Basic Instinct vriendinnen volledig op de kop. Ellen, Suus, Kelly en Dayenne zijn al meer dan twintig jaar vriendinnen en brengen de vrijdagmiddagen het liefst door bij strandtent ONS in Scheveningen. De dag na één van hun strandborrels wordt Ron de Herder dood in zee gevonden, hij was de minnaar van Suus, maar ook van Ellen. De twijfels over wie Ron was en met welke louche zaakjes hij zich bezighield spelen en zorgen voor wantrouwen in de vriendinnengroep, maar vooral bij Ellen. Haar leven lag al overhoop, puberdochter Cato is alle avonden de hort op, haar (ex-)man zit in Parijs bij zijn minnares, en op school is ze geschorst als directrice voor een affaire met de vader van een leerling (dezelfde Ron de Herder). Hoe gaat ze dit redden?

Zeevlam is een interessante binnenkomer binnen de Nederlandstalige thrillers. Kiki van Dijk is, volgens de achterkant, het pseudoniem van een bekende Nederlandse auteur (m/v?).  Wat duidelijk is, is dat van Dijk kan schrijven. De hoofdstukken zijn goed opgebouwd, het leest lekker weg en de personages zijn divers. Het boek wordt door de uitgever vergeleken met Suzanne Vermeer en Linda van Rijn en dat is inderdaad het chicklit-niveau van dit boek. Echte diepgang mist en de personages zijn soms wel erg stereotype (de mannenverslindende vrijgezel, de saaie boekenwurm, de geslaagde carrièrevrouw, de foute man), maar voor een vakantiethriller is dat prima. 

De spanning in het boek wordt goed opgebouwd en ook blijft er genoeg

te raden over wat betreft de rollen van de verschillende personages zoals de strandhulp Ties, strandtenthouders Marc en Gert en de dames van Basis Instinct die wel meer geheimen (niet) met elkaar delen. Een prima tussendoortje.

Wat te lezen?

Een blogpost?
Normaal gesproken post ik vooral recensies en zo nu en dan een verslag van een Meet & Greet met een auteur, maar een blog is er natuurlijk vooral om zelf verhalen te vertellen. Nou ben ik geen creatief schrijver, ik hou me liever bij de principes en strakke richtlijnen van de wetenschap, maar nu ga ik het toch een keer proberen. Het is misschien ook wel een mooie start, na een blogstilte van bijna een half jaar waarin ik ben verhuisd en mijn zoontje twee keer zo oud is geworden. 

Op het thrillerfestival in Zoetermeer een paar weken geleden sprak ik met een mij vrij onbekende, want debuterende, schrijver en zijn vriendin. Ik had zijn boek gelezen voor de longlist van de Crimezone Debuutprijs, hij had de shortlist niet gehaald en vond het leuk om daarover te praten, want zoals hij later mailde: "kritiek is een cadeau, al is het soms even slikken :-)", een houding waar ik nog wat van kan leren.

Zijn vriendin kwam op een gegeven moment met de vraag: wat raadt een echte recensent nou aan om te lezen?, en pakte haar iPhone om mee te schrijven. Wow, toen was ik toch echt wel een beetje trots, een echte recensent, ik? De verbazing was bij mij net zo groot als vorig jaar op hetzelfde festival toen bleek dat ik bij veel uitgeverijen bekend was als blog-recensent. Toch wel heel erg tof. Ja en dan moet je zo eens wat namen uit je mouw schudden en als ik het goed heb onthouden waren dat: Jo Nesbo, Karen Slaughter, Unni Lindell, Camilla Läckberg en Henning Mankell. Dat zijn toch wel mijn favoriete thrillerauteurs.

Nu was ik al een tijdje aan het nadenken over lijstjes met mooie boeken en las mijn man gister (na een jaar) eindelijk 'Het Rode Korenveld' van Mo Yan uit. Ooit van mij gekregen, maar nooit door mij gelezen en dat moest ik toch echt gaan doen. Toen zijn we allebei aan een rangordering begonnen met boeken die de ander nog moest lezen van de een en die wilde ik met jullie delen. Criterium was: boeken die ons veranderd hebben. Allemaal andere gave boeken (en misschien wel betere) staan er niet tussen omdat ze al door ons beide waren gelezen, wellicht een onderwerp voor later...

Stéfanie moet lezen:

-Philippe Claudel	Het verslag van Brodeck
-Oriana Fallaci	Een Man
-Erlend Loe	Doppler
-Arthur Japin	De zwarte met het witte hart
-Aravind Adiga	De laatste man in de toren
-John Marsden	Morgen toen de oorlog begon - serie
-Mo Yan	Het Rode Korenveld
-Marion Bradley	Nevelen van Avalon
-Karel Glastra van Loon	De Onzichtbaren
-Aldous Huxley	Brave New World
-Per Olof Enquist	Het bezoek van de lijfarts
-Karel Glastra van Loon	De Passievrucht

H moet nog lezen:

Thrillers
Jean-Christophe Grangé	Duivelseed
Carin Gerhardsen	Peperkoekenhuis
Nele Neuhaus	Serie
Ad vd Lisdonk	Het Amazoneverbond
Max Barry	Lexicon
Hakan Nesser	Barbarotti
Arjen Lubach	IV

Romans
Richard Russo	Empire Falls
Chan Koon-Chung	De vette jaren
Hilary Mantel	Wolf Hall
Adam Johnson	Gestolen Leven
Peter Manseau	De bibliotheek van onvervulde dromen
Juan Gabriel Vasquez	Het geluid van vallende dingen
Judith Schalansky	De lessen van mevrouw Lohmark
Tea Obreht	De tijgervrouw van Galina
Carlos Ruiz Zafon	Het spel van de engel
Nicole Kraus	De geschiedenis van de liefde
Francisco Azevedo	Familie is het moeilijkste gerecht
Arthur Japin	Vaslav

Dus, als je nog wat inspiratie nodig hebt voor de feestdagen...

Francisco Azevedo – Familie is het moeilijkste gerecht

We zijn allemaal familie, familie zijn we allemaal

Familie is een moeilijk gerecht, het moeilijkste gerecht zelfs blijkt uit het verhaal van de 88-jarige Portugese Braziliaan Antonio. Antonio’s ouders trouwen in Portugal en krijgen op hun trouwdag van de zus van zijn vader een zak met de rijst die over hen heen is gestrooid tijdens het huwelijk. Deze zak met rijst verhuisd samen met zijn ouders en tante Palma naar Brazilië waar ze gaan werken op een Fazenda. Na een kinderloos huwelijk van elf jaar besluiten zijn moeder en tante Palma dat het tijd wordt om de kracht van de rijst op te roepen, en het werkt. Na het eten van deze vruchtbare rijst wordt Antonio verwekt. Deze zak met rijst blijft een grote rol spelen in het leven van de familie van Antonio en zijn magische en geneeskrachtige werking wekt zowel afgunst als blijdschap op.

“Laten we er eens wat adjectieven tegenaan gooien: is dit trappelend ongeduld wellicht een gezond teken van mijn stokoude jeudigheid?”

Antonio kijkt terug op zijn leven en verteld verhalen van zijn ouders, hemzelf en zijn kinderen waarbij de rijst telkens terugkomt. Dit doet hij terwijl hij een groot feestmaal aan het bereiden is. Het is 100 jaar geleden dat zijn ouders zijn getrouwd en dat moet gevierd worden. Voor het eerst komt de hele familie weer bijeen en dat geeft stof tot nadenken.

In dit boek weeft Azevedo een mooi levensverhaal samen van een familie en de kleine veranderingen in de maatschappij, zoals acceptatie van homoseksualiteit en het toelaten van echtscheiding in Brazilië. Dit doet hij zonder dat het boek een kopie wordt van boeken als ‘De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween’ of ‘Forest Gump’. De maatschappij en historische gebeurtenissen staan namelijk niet centraal in dit boek, maar Antonio en zijn familie. Het boek is erg prettig geschreven, zonder pretenties, met mooie zinnen en soms iets te ver doorgetrokken metaforen over eten en het leven.  Ik ben erg benieuwd wat Azevedo nog meer gaat schrijven.

Nele Neuhaus – boze wolf

Ben niet bang voor de boze wolf….

Dat geldt in ieder geval niet voor de personages uit Nele’s nieuwe boek: Boze Wolf. Pia komt op een reünie een oud-klasgenoot tegen die na jaren omzwerven weer terug in Duitsland is. Ze is zwanger van de tweede en dat is voor haar oudste dochtertje best wel lastig, ze doet boos tegen haar moeder en is opeens bang voor Wolfi, haar knuffel. Bodenstein is ondertussen druk bezig met het vinden van een nieuw onderkomen, het is tijd dat hij niet meer bij zijn ouders in het koetshuis woont. 

Tegelijkertijd moeten Pia en Bodenstein hard aan de slag met een nieuwe moordzaak, er is een jong meisje naakt, verkracht en verdronken gevonden in de rivier, alleen, dat is niet de plek waar ze is gestorven. Wie is het meisje, waar komt ze vandaan en wie heeft haar dit aangedaan? Dat zijn de vragen die spelen in het nieuwste boek dat zich afspeelt in de Taunus.

Nele Neuhaus heeft met Boze Wolf wederom een fantastisch boek geschreven. Haar boeken wemelen weer van de personages, maar doordat we steeds meer mensen kennen uit haar eerdere boeken is dat ondertussen goed te doen. Ze heeft een goede balans gevonden tussen het privéleven van haar personages en de zaken waar de rechercheurs aan werken, en ook de (dader)stukjes van de onbekende man in de caravan zorgen ervoor dat je door wilt blijven lezen. Het boek is met ontzettend veel vaart en humor geschreven en ik zat op het puntje van mijn stoel bij de ontknoping. 

We moeten namelijk niet vergeten dat wolven nooit alleen handelen, maar jagen in roedels. En dat zorgt ervoor dat je niemand meer kan vertrouwen...

Winactie!

Uitgeverij Signatuur stelt twee exemplaren van Vrijheid van Hilary Mantel beschikbaar. Hoe kun je deze winnen? Like & share het bericht op facebook en vertel waarom je dit boek zou willen winnen EN/OF volg mijn blog en laat onder de recensie weten waarom dit boek je interessant lijkt. Winnaars worden na het weekend bekend gemaakt op facebook en op mijn blog.

Hilary Mantel – Een veiliger oord (deel 1): Vrijheid

De voorganger van het meesterwerk

Dit jaar brengt Signatuur een driedelige roman uit van Hilary Mantel over de Franse Revolutie: Een veiliger oord. In dit boek leren we drie jonge mannen kennen: Camille Desmoulins, Georges-Jacques D’Anton en Maximilien de Robespierre. We zien uit welke gezinnen ze komen en hoe ze in Parijs terecht zijn gekomen, met wie ze bevriend raakten op school en met wie en voor wie ze werkten als jonge advocaten in Parijs.

In dit eerste deel, vrijheid, voel je hoe de sfeer in Parijs steeds grimmiger wordt. De jonge mannen zitten vol ideeën en idealen over hoe het land eruit zou moeten zien en zijn er allemaal van overtuigd dat de koning niets durft en nietszeggend is en dat Frankrijk een republiek zou moeten worden. De manier waarop dat zou moeten is echter anders voor alle drie. Camille is de raddraaier en de fantast van de drie, hij werkt niet of nauwelijks en wil zo snel mogelijk revolutie en het liefst gewelddadig. Maximilien houdt zich ook bezig met de woeligheid, maar wil proberen via de politiek de situatie voor het volk te verbeteren. Mantel laat ons steeds weten hoe duur het brood is, en de broodprijs blijft maar slagen. In dit boek houdt Georges-Jacques zich nog afzijdig, hij steunt zijn vriend Camille, maar houdt zich vooral bezig met zijn eigen praktijk en gezin.

Een veiliger oord heeft Mantel geschreven toen ze 22 was, veertig jaar geleden, en de schrijfstijl die we van haar gewend zijn had ze toen al. Ze weet een persoonlijke laag te geven aan een tumultueuze periode in de geschiedenis zoals ze dat ook doet met de trilogie rondom Henry VIII in Wolf Hall en Het boek Henry. Wel is ze nog een minder begenadigd verteller, de drie verhalen lopen door elkaar heen, maar ze wissel te makkelijk en te vaak van perspectief, waardoor je soms halverwege een bladzijde denkt: wie was dit ook alweer? Doordat ze in de Henry-trilogie voor één hoofdpersoon kiest, Thomas Cromwell, heeft ze dat probleem daar niet. Erg grappig is dat er zelfs naar Cromwell wordt verwezen (op pagina 61), de vraag is natuurlijk, heeft ze dat in deze ‘herdruk’ toegevoegd na haar grote succes of stond het er altijd al in? Een veiliger oord is namelijk ook in Groot-Brittannië pas in 1993 uitgegeven, jaren nadat ze het heeft geschreven.

Een veiliger oord, deel 1, is dus werkelijk een voorganger van het meesterwerk dat ze jaren later schreef, maar zeker ook de moeite waard om te lezen. Ze brengt leven en vooral een burgerperspectief in de Franse revolutie op een manier die aan Kate Mosse doet denken, je leeft mee en wil doorlezen en zorgt ervoor dat je Wolf Hall nog meer gaat begrijpen.

Cijfer: 8,5