Een
prachtboek
De gevangene van de hemel is het derde
deel uit de serie rondom het Kerkhof der Vergeten Boeken en Zafón heeft er weer
een prachtig boek van gemaakt. Fermín de Romero de Torres gaat trouwen en om te
trouwen heb je officiële papieren nodig, die heeft hij niet. Hij moet zijn
vriend Daniel Sempere de waarheid vertellen over zijn verleden en die waarheid
neemt ons mee naar de krochten van de Spaanse burgeroorlog en de begindagen van
het Franco-regime. We komen te weten waar Fermín is geweest in die jaren en wat
hij heeft meegemaakt. Zijn geschiedenis blijkt sterker samen te hangen met die
van Daniel dan we van te voren konden vermoeden...
Soms lijkt de serie over het Kerkhof der
Vergeten Boeken wel een droste-effect. In de verschillende boeken wordt direct
verwezen naar de eerdere boeken. Zo vindt Daniel aan het eind van De gevangene van de hemel een kopie van Het spel
van de Engel, het vorige boek uit de reeks. Hetzelfde gebeurd met de
verschillende personages. Dit maakt dat de boeken het best in serie gelezen
kunnen worden. Ik merk, nu ik het derde deel heb gelezen, dat ik eigenlijk deel
één en twee eerst had moeten herlezen, dat ga ik zeker doen als het vierde deel
van de serie uitkomt. Het boek is, volgens mij, wel heel goed op zichzelf te
lezen, maar de echte diepgang en de complexiteit van het verhaal blijken uit de
serie. Elke keer wordt er weer een laagje toegevoegd.
Wat Zafón zo’n goede schrijver maakt is
dat je meegezogen wordt in het verhaal. Het boek heeft bijna driehonderd
bladzijde, maar ik heb het in één keer uitgelezen (met dank aan de vakantie).
Je wilt alleen maar meer. Ik vind het ook erg knap hoe Zafón de geschiedenis
van Spanje weet te verweven met de geschiedenis van zijn personages. Hierdoor
krijgt het geheel een gevoel van realiteit, je gelooft wat hij schrijft. Al met
al een aanrader, zowel voor mensen die de eerdere delen hebben gelezen als zij
die nog moeten beginnen.
Oordeel: 9+
Geen opmerkingen:
Een reactie posten